می دونی . 29

آنگاه که غرور کسی را له می کنی، آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی، آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی، آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری، آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی، آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده میگیری، می خواهم بدانم دستانت را به سوی کدام آسمان دراز می کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟!!

قدرت کلماتت را بالا ببر، نه صدایت را، این باران است که باعث رشد گل ها می شود نه رعد وبرق .

این را بدان که برای کشتی های بی حرکت، موج ها تصمیم می گیرند.

باید دنبال شادی ها گشت، زیرا غم ها خودشان ما را پیدا می کنند.