کوه پیلی و چشمه انوشا
کوه پیلی یا همان شیخ که از شرق به غرب جونقان کشیده شده است ، از نظر علم ریخت شناسی (مورفولوژی) شبیه پیل (فیل) می باشد ، که سر پیل در منتهاء الیه سمت غربی کوه قرار دارد و در قسمت بالا برجستگی وجود دارد که کله پیل قرار گرفته و گوش های آن خوابیده و خرطوم پیل از طرف آق چشمه (سپید چشمه) به سمت پایین می آید ، در بالای کوه دره ی وجود دارد که از شرق به غرب شکاف برداشته ، انتهای دره برجستگی دارد که از زمان ساسانیان به تیغ و گوی نام گذاری شده ، حال اگر از طرف شهر به آن نگاه کنیم شبیه تاج می باشد که به قله تاجی کوه پیلی مشهور شده است . از طرف زمینهای مزراع (کلبعلی کشته ) نیز به کوه نگاه کنیم ، شکل یک زن و مرد که شانه هایشان به طرف هم داده شده و هر دو به سمت غرب نگاه می کنند هویدا است ، در زمان حکومت سلجوقیان استاندار (اتابک اعظم) سلقر نامی گینه کان را به تصرف خود در می آورد و همزمان تعدادی خانوار همراه خود از شیراز به گینه کان منتقل می کند . سلقر (با و روی س خوانده میشود) رهبری به نام شیخ صالح داشته که برای ماندگار بودن اسمش . نام کوه پیل را به شیخ صالح تغییر می دهد و چشمه پایین دست کوه را چشمه صالح نام گذاری می کند ، لازم به یادآوری است نام باستانی چشمه صالح انوشا می باشد ، چشمه ی بسیار پرآب و مقدس که نقل است زرتشت پیامبر ایران زمین برای پرآب بودنش دعای بسیار کرده و پس از آن کسی به یاد ندارد دچار خشک سالی شده باشد ، بنا به روایتی دیگر آن را چشمه ساری نیز می گویند ، ساری کلمه ی پهلوی است به معنی جاری و روان .