یکی دیگر از آثار تاریخی جونقان تخت سمنبر در کوه جهانبین و در حوالی قلعه تک می باشد که یادگاری است از عهد باستان که تا به حال باقی مانده و در کنار این قله آبزی بزرگی که دارای چشمه ای معروف با آب بسیار می باشد وجود دارد. با توجه به کهن بودن سرزمین جونقان و اینکه دورانهای مختلفی را گذرانده و با توجه به موقعیت جونقان در عهد ایران باستان و بخصوص دوره هخامنشیان که دژها و کاروانسراهای بزرگی در تمام نقاط ایران ساخته می شده در میانه شهر جونقان و در مرکز آبادی دژی به نام «کیان دژ» در عصر هخامنشیان ساخته شد که سنگ کاری و تخته سنگهای آن هنوز در حیاطی به نام حیاط بزرگ قاسم موجود می باشد. که از قدیم به محله میانه معروف بوده و حدود چهارگانه آن از سمت شمال دره جونقان و از سمت غرب و جنوب غربی باز هم دره جونقان و از سمت جنوب و جنوب غربی از دره به کندال کوهنه (حد کتابخانه فعلی) و شرق آن خیابان مدرس (کتابخانه فعلی) که قدیماً به میدانگاه «کربلایی عبدالله وندها» معروف بود منتهی می شود.